KÓŁKA ŻYWEGO RÓŻAŃCA
W roku l883 pap. Leon XIII ustanowił w całym Kościele październikowe nabożeństwo różańcowe. Trzysta lat wcześniej – roku 157l – św. Pius V ustanowił święto Matki Bożej „od Różańca” i polecił je obchodzić „na pamiątkę zwycięstwa pod Lepanto i ku czci „Błogosławionej Dziewicy” każdego roku 7 października (Konst. Ap. Salvatoris Domini z dnia l września 157l r.).
Celem kółek różańcowych jest przede wszystkim modlitwa różańcowa w konkretnych intencjach, jak np. o pokój w rodzinach i świecie, o nawrócenie grzeszników, o miłość braterską, itp. Kółka różańcowe są wielkim darem dla parafii, bo jest to wielka armia ludzi która codziennie modli się i wyprasza potrzebne łaski dla Parafii.
Kółka różańcowe choć obecne w większości naszych parafii, nie są znane, szczególnie młodym ludziom, choćby z racji tego, że członkami kółek są często osoby starsze. Okazuje się, że nie ma tu nic tajemniczego. Chodzi o modlitwę różańcową, która jest przecież znana przez większość wierzących. Szczególną formą propagowania tej modlitwy są tzw. róże różańcowe, zwane również Żywym Różańcem lub Bractwem Różańcowym. Żywy Różaniec swoje powstanie zawdzięcza Paulinie Jaricot (1799 – 1862). Przekonana o tym, że dobre uczynki znaczą niewiele, jeśli nie wspiera ich modlitwa, wymyśliła w 1825 r. żywy różaniec, coś co było bardzo praktyczne i odpowiadające duchowi czasu. Jaricot zakładała grupy, składające się z 15 osób, z których każda odmawiała codziennie jedną z piętnastu tajemnic różańcowych. Do swojego brata Phileasa, kapłana, napisała, że „będzie to armia dobrych mocy”. Wkrótce Żywy Różaniec stał się bardzo popularny w całej Francji, a jeden z biskupów, zdumiony religijnym ożywieniem w swojej diecezji, napisał: „Przypisuję to działaniu Żywego Różańca”. Zataczał on coraz szersze kręgi. Dwa lata po jego powstaniu istniało już 150 grup, a wielu francuskich biskupów przeszczepiło ideę Żywego Różańca do swoich diecezji. Papież Leon XII w 1827 r. pobłogosławił to dzieło, a Grzegorz XVI wydał dokument zatwierdzające Stowarzyszenie Żywego Różańca. Kilka lat po powstaniu Żywego Różańca, tylko w samej Francji, należało do niego ponad 3 mln wiernych.
Obowiązki członków Żywego Różańca:
- Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka Różańca;
- Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych (kto sześć razy z własnej winy opuści nabożeństwo, należy go wykreślić);
- Częste przystępowanie do Sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych;
- Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską;
- Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika;
- Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modłach za spokój jego duszy.
Nowy układ Różańca Świętego ogłoszony przez Papieża św. Jana Pawła II
I. Tajemnice radosne odmawia się w poniedziałki i soboty
- Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
- Nawiedzenie św. Elżbiety
- Narodzenie Jezusa
- Ofiarowanie w świątyni
- Znalezienie Jezusa w świątyni
II. Tajemnice światła odmawia się we czwartki
- Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
- Objawienie siebie na weselu w Kanie
- Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
- Przemienienie na Górze Tabor
- Ustanowienie Eucharystii
III. Tajemnice bolesne odmawia się we wtorki i piątki
- Modlitwa w Ogrójcu
- Biczowanie
- Cierniem ukoronowanie
- Droga Krzyżowa
- Śmierć na krzyżu
IV. Tajemnice chwalebne odmawia się we środy i niedziele
- Zmartwychwstanie Jezusa
- Wniebowstąpienie
- Zesłanie Ducha Świętego
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
- Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi
Rozważania: